Kaatsheuvel

Verzameld nieuws uit Kaatsheuvel Disclaimer: Teksten en/of foto's van deze weblog mogen niet worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotocopie, of op welke andere wijze. Nederlandse Vereniging voor Journalisten 13641

zaterdag, januari 27, 2007

Als je geen manager wordt tel je niet mee”

Door Jan in ‘t Groen

Na meer dan veertig jaar lesgeven in Kaatsheuvel verlaat Wiljan van der Zanden het onderwijs.

Het gesprek met de onderwijzer vindt op zijn verzoek plaats in zijn eigen klas van basisschool de Hil. “Ik heb aangegeven dat ik het laatste jaar graag een eigen groep zou hebben. Dat hebben ze gehonoreerd en ik heb nu groep vier”, vertelt Van der Zanden(61). Op de vraag waarom hij meer dan veertig jaar in Kaatsheuvel en voor dezelfde stichting werkzaam is gebleven antwoordt hij: “Ik ben niet gevlucht in een of ander hoofd of directeurschap, maar ik ben gewoon mijn ideaal trouw gebleven: onderwijs geven aan kinderen”. Hij vervolgt: “Het is tegenwoordig meer een ideaal om uit de klas te komen, want dan heb je iets bereikt. Als je geen manager wordt tel je niet mee. Maar als al die managers onderwijzers waren gebleven, dan hadden we tenminste meer handen aan de bankjes gehad”. Volgens de scheidende onderwijzer staan de kinderen van tegenwoordig teveel bloot aan audio en visuele prikkels. “Vroeger hadden ze alleen maar een Efteling-kaart en was het allemaal rustiger”.

VerlegenDe sympathieke onderwijzer typeert zich als iemand die niet graag op de voorgrond staat. Eerder teruggetrokken en iets verlegen. In 1966 begon hij op twintig jarige leeftijd op de St.Jansschool in de Dr. Van Beurdenstraat. “Ik surveilleerde daar als jonkie, en er waren wel vierhonderd kinderen. Ik wist niet wat me overkwam, want ze deden allemaal wat ik zei! Daar stond ik gewoon versteld van. Hij is geboren en getogen in Oosterhout waar hij tussen drie kloosters in de Heilige Driehoek woont. “Dan moet je wel blijven geloven, want ’s- morgens luiden de klokken en ’s- avonds om vijf uur luiden ze nog”, vertelt hij lachend. Terwijl het gesprek doorgaat tovert hij een compleet fotoarchief van veertig jaar uit de kast. Al bladerend stopt bij het jaar 1988. Hij wijst een tweeling aan. “Kijk dit is Nathalie Ververs, die ken je misschien wel! Om zijn archief compleet te maken zou hij het mooi vinden als de 1191 mensen die bij hem in de klas hebben gezeten hem een kaartje zouden sturen met wat er van hen terecht is gekomen. Van der Zanden geniet van zijn oud-leerlingen: “Soms loop ik door Oosterhout, dan kom ik iemand tegen die ik in de klas heb gehad en dat is gewoon een feest!” Volgens Van der Zanden zijn niet alleen de leerlingen, maar is ook Kaatsheuvel veel veranderd. “De Markt was sfeervoller met de huizen waar nu de Gemeentewinkel is. Alle historie is weg. Maar elke gemeente heeft wel een wethouder die de slopershamer hanteert”. Officieel is 28 februari zijn laatste werkdag. Wat er allemaal gaat gebeuren weet hij niet. “Ik wacht wel af”, klinkt het berustend