Kaatsheuvelnaar bouwt vuurtorens

Door Jan in ‘t Groen

Kaatsheuvelnaar Bram Quist(82) bouwt vuurtorens en bakens op miniatuurformaat.

Zijn werkbankje in de kleine werkplaats in het appartement aan het Schildersplein is net als zijn vuurtorens op schaal nagemaakt. “Omdat ik geen ruimte heb moet ik talloze onnodige handelingen verrichten”, vertelt Bram Quist terwijl hij de lijmtangen van zijn nieuwste model, “Het Paard van Marken”, losdraait. Op tafel prijken enkele pronkstukken. Uit een zakje haalt hij lampjes tevoorschijn, zo groot als een kop van een lucifer. “Je mag alleen het vuur zien, maar niet de lampjes zelf”, aldus de ex-bouwkundige. Een leek die de collectie bakens voor het eerst ziet kijk z’n ogen uit. De minutieuze trapjes zijn haarfijn gelijmd en de kruisconstructies precies berekend. De Torens zijn prachtig geschilderd, er zit geen likje verf verkeerd. “Het is nou eenmaal priegelwerk, maar dat is de hobby”.

Het gaat Quist, die veel gezeild heeft, aan het hart dat de rol van de vuurtorens uitgespeeld is. De Brandaris op Terschelling is volgens de bouwer nog de enige vuurtoren die nog in gebruik is “Alles gaat tegenwoordig door de lucht.” Een jaar of zes geleden is hij met zijn hobby begonnen. De aanleiding was een bezoek van een nichtje uit Engeland “We dronken koffie in Westkapelle. Daar zag ze zo’n vuurtoren en wilde die kopen. Ik heb haar beloofd dat ik een echte zou maken en ik ben in de hobby blijven hangen”. Volgens zijn partner Maureen heeft elke vuurtoren zijn eigen lichtsignaal. “Daaraan kunnen de schippers zien waar ze zijn”. Uit een map haalt Quist een tekening tevoorschijn waarop alle vuurtorens van Nederland staan. Stuk voor stuk gaat hij ze nabouwen. Van sommige gemeentes krijgt hij originele bestektekeningen, anderen worden nagebouwd aan de hand van foto’s.
Het paar dat drie jaar geleden van het Zeeuwse Anna Jacobapolder naar Kaatsheuvel kwam wonen gaat op zoek naar grotere woonruimte. “Al heb ik maar een kamertje waar ik ze in een vitrine kwijt kan. Ik heb zeventien van die dingen staan en ik weet niet waar ik ze moet laten”. Om ruimte te creëren gaat de bouwer zijn bouwwerken verkopen. “Maar het probleem is dat ik niet weet wat ik ervoor moet vragen”. Hij haalt een lijstje tevoorschijn waarop precies is bijgehouden hoeveel uren hij aan elk baken heeft gewerkt. Het aantal varieert van 25 tot 320. De duurste moet 100 euro opbrengen. Het topstuk dat Quist ooit heeft gemaakt is de vuurtoren van Nora Head in Australië. “Het was een cadeautje voor mijn zoon Jan, die in Australië woont. We hebben hem in drie losse delen in de handbagage mee moeten nemen”.