'Ze weten niet hoeveel pijn dit doet'

KAATSHEUVEL - Alsof haar dochter Jany voor de tweede keer stierf. Zo voelde het voor de Tilburgse Hennie Stamps (48) toen zij zag dat het herdenkingsmonumentje voor haar in 1994 omgekomen dochter was vernield.

In de berm op de hoek van Kraanven en Horst, tussen Kaatsheuvel en Loon op Zand, lagen plantjes en brokstukken verspreid. Maar het allerergste vond zij dat de steen met inscriptie in een vuilnisbak was gedumpt. "Dat is zo schandalig. Het is niet te bevatten dat iemand zoiets doet."

Veertien jaar duurde het voordat Stamps de moed en kracht op kon brengen om voor haar dochter een monumentje te plaatsen, op de plek waar ze op 24 juni 1994 bij een verkeersongeval was omgekomen, op 13-jarige leeftijd. "Ze was op de laatste schooldag op weg naar een gezellig dagje in de Efteling, met klasgenoten. Ze is er nooit aangekomen." Meer wil Hennie Stamps niet over die fatale dag kwijt. "Erover praten geeft te veel verdriet."

De geboortedag van Jany is 9 september. Drie maanden te vroeg kwam ze in 1980 ter wereld. Slechts 980 gram woog ze. Moeder en dochter hebben geknokt en Jany werd een gezond kind. "Ze is haar hele leven een vechter gebleven", zegt Hennie Stamps zacht. Ze vertelt liefdevol over Jany, een grote dierenvriend, die een eigen hond had: Asta, een Schotse collie. Toen Jany op 24 juni 1994 niet thuis kwam, stopte het dier met eten en drinken. Tot de dood erop volgde.

Het weekeinde voor Jany's 28e geboortedag werd het herdenkingsmonument geplaatst. Keurig met toestemming van de gemeente Loon op Zand; Stamps roemt de medewerking van de gemeente de afgelopen maanden.

"Als ik bij het monumentje was, kwam er een geweldige rust over mij. Ik praatte er met Jany. Ik voelde haar aanwezigheid. Dat was een geweldig gevoel."

Maar lang duurde dat niet. Op vrijdag 12 september was ze er voor het laatst. Daags erna hoorde ze van een neef dat het monument vernield was. Ondanks de verstevigingen met beton en stenen. "Mijn wereld stortte in. Ik ben er meteen heen gegaan en heb gered wat er te redden viel. Er was een mij onbekende vrouw, die heeft meegeholpen. En we hebben samen gehuild. Het was mijn enige herdenkingsplekje. Er is geen graf. Daarom was het mij zo dierbaar. En omdat ik er veertien jaar naar toe moest werken voordat ik aankon het te realiseren."

Stamps wil samen met haar vriend de gedenkplek weer herstellen. Dat gaat ze waarschijnlijk vandaag doen. "Zo'n vernieling voelt alsof Jany voor de tweede keer is gestorven. Daarom kan ik dat herstellen geen tweede keer opbrengen. Een deel van mij huilt constant om Jany. Die vandalen weten niet wat ze mij en mijn familie hebben aangedaan. Hoe dronken of baldadig je ook bent, van bermmonumentjes blijf je af. Niet alleen dat van Jany, maar van alle monumentjes".