Afscheid van 'die vent uit Ketsheuvel'

KAATSHEUVEL - Opluchting en teleurstelling. Joop Bisselink zit met een heel dubbel gevoel.

Hij had de klus als wethouder in Loon op Zand graag afgemaakt, maar zijn lichaam begon tegen te sputteren. "Ik vond geen rust meer, zat eigenlijk te diep in mijn werk", legt hij uit. "Het werden steeds langere dagen en kortere nachten. Het leidde ook tot lichamelijke klachten. Ik kreeg pijn in in m'n rug, m'n knieën. Maar niemand hoeft medelijden te hebben. Aan zo'n zielig verhaal heb je niets. Het overkomt je gewoon."

Aan de politieke bliksemcarrière van Bisselink (55) komt dus plots een einde. Zeven jaar geleden werd hij door Gemeentebelangen naar voren geschoven als wethouder: een kandidaat zonder ervaring in de raad. Maar wel een bekende in de Kaatsheuvelse gemeenschap. Voorzitter bij de harmonie, betrokken bij De Gildenbond, voetbalclub en buurtvereniging, en dan dus wethouder. Bisselink kan dus moeilijk nee zeggen. "Ik vind dat je je talenten moet inzetten voor de maatschappij. Die wijze les kreeg ik mee van m'n vader. Soms vind ik het ook zonde dat mensen met veel talent elke avond met een kratje bier naar de tv zitten te kijken naar Die Hard 34."

Volgens Bisselink is hij ook als wethouder gewoon die 'vent uit Ketsheuvel' gebleven. "Ik ga er echt niet op letten of ik dialect praat of niet. Wel ben ik als wethouder serieuzer geworden, wat minder humor allemaal. Je kunt als wethouder moeilijk een schuine bak aan de bar van De Gildenbond vertellen. Je bent en blijft toch de wethouder. Dat is een andere rol."

Bisselink wordt aardig gevonden, soms te aardig voor een politiek bestuurder, menen sommigen. "Ik vind aardig zijn geen slechte eigenschap. Ik wil graag toegankelijk zijn, ben graag onder de mensen. Maar ik durf echt wel door te pakken." De laatste maanden kreeg Bisselink het soms zwaar voor de kiezen, vooral uit de hoek van de oppositie. De nieuwe afvalinzameling en het omwisselen van de afvalcontainers zorgden voor nogal wat kritiek. "Het is fout gegaan bij de eerste communicatie over de plannen. Die was onduidelijk en zorgde voor verwarring. Je moet dan een inhaalslag plegen. Heel lastig. Toch blijf ik erbij dat het aantal klachten meeviel, als je kijkt naar de omvang van het project, zonder het probleem te willen bagatelliseren. 94 procent ging goed, 6 procent niet." Moeite heeft hij niet met kritiek. "Partijen horen soms kritische vragen te stellen. Als je dat niet wilt, moet je geen wethouder worden." Het was zeker niet de reden om op te stappen, benadrukt hij. "Met een gele kaart kun je gewoon nog voetballen, zelfs met een tweede gele kaart blijft dat mogelijk. Met een hardnekkige blessure, zoals ik had, is dat anders." Het is, volgens Bisselink, toch mensen eigen om vooral te focussen op de zaken die nog niet goed lopen of afgerond zijn. "De afgelopen jaren is immens veel gebeurd in Loon op Zand", stelt hij. Als voorbeelden uit zijn eigen portefeuille noemt hij het nieuwe milieustation in Kaatsheuvel, de aanpak van het onveilige kruispunt in De Moer en het opknappen van veel andere wegen en groen in de gemeente. "Dat hebben we toch maar met z'n allen voor elkaar gekregen."

Zijn beoogd opvolger Jacques Broeders pleitte vorige week in deze krant voor 'minder praten, minder rapporten en meer doen'. Bisselink ziet het niet als een aanval op het huidige college. "Ik weet wat Broeders bedoelt. Maar ik denk dat het én-én is. Je moet ook praten om zaken te bereiken. Een Woonvisie opstellen, is veel werk, maar buitenstaanders zien daar weinig van. Ook voor het Bruisend Dorpshart in Kaatsheuvel is al zo veel gebeurd. Aankoop van panden, sloop, voorbereidingen. Het gaat om een miljoenenproject voor veertig à vijftig jaar. Dat doe je niet één, twee, drie. Maar ik ben het met Broeders eens: er moet buiten ook gepoetst worden."

Bron: Brabants Dagblad Auteur Michel Koster