Ook duiven doken onder in de oorlog

KAATSHEUVEL – Op 13-jarige leef­tijd, nu precies driekwart eeuw ge­leden, stapte Kaatsheuvelnaar Wim van Heijst het clubgebouw van de Kaatsheuvelse Postduiven Vereniging (KPV) aan de Markt­straat binnen om zich aan te mel­den als lid. Hij herinnert het zich nog als de dag van gisteren. Zijn va­der hield duiven enWim werd al jong aangestoken door het ‘ virus’, zoals hij het zelf noemt.

In de beginjaren vloog hij samen met zijn vader. Op zijn 21- ste had Wim van Heijst zijn eigen duiven­hok boven zijn schoenfabriekje aan de Gasthuisstraat in Kaatsheu­vel en begon hij prijzen te win­nen. Tijdens de oorlog zaten zijn duiven ondergedoken in een ruim­te boven de bijkeuken. „ Je mocht toen geen duiven houden, want de Duitsers waren bang dat ze boodschappen zouden overbren­gen”, vertelt hij. Na de oorlog bouwde hij een nieuwe kooi bo­ven de fabriek en vloog net als ve­le anderen van april tot eind sep­tember wedstrijden. Vol weemoed praat hij over zijn lievelingsduif, zijn ‘ zwartje’. „ Dat was een prach­tige duif, die was vooral sterk op de vluchten van St. Ghislain aan de Franse grens. Met zwartje heb ik zelfs een keer een gashaard ge­wonnen”, klinkt het trots. Op de vraag waar het prijzengeld is geble­ven zegt hij met een brede lach: „Dat staat nu op de bank”.

Van Heijst, nu 88, groeide mee met de vereniging. Hij was 25 jaar bestuurslid, waarvan 20 jaar pen­ningmeester. Het duurde vroeger tot halverwege de week eer de uit­slagen bekend waren. „ Nu doen ze alles met de computer. Wij moes­ten alles nog met de hand uitreke­nen en dan werd het vaak laat op zondagavond. Dat de zondag niet zonder borreltje ging weet zijn vrouw nog maar al te goed. „Daar zal ik maar niet verder over uitwei­den”, lacht ze. Tot voor vijf jaar vloogWim, die nu in de Venloene in Loon op Zand woont, samen met zijn zoon Kees.

Wim van Heijst is afgelopen week­einde gehuldigd vanwege zijn bij­zondere jubileum bij de KPV.

Bron: Brabants Dagblad Auteur: Jan in 't Groen