Kaatsheuvel

Verzameld nieuws uit Kaatsheuvel Disclaimer: Teksten en/of foto's van deze weblog mogen niet worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotocopie, of op welke andere wijze. Nederlandse Vereniging voor Journalisten 13641

vrijdag, januari 11, 2008

“Ineens keken drie ratten me aan”


Foto: Harrie van Kempen

Een van Kaatsheuvels markantste figuren, verdwijnt uit het straatbeeld. Jantje van Wanrooij (43), of zoals hij zichzelf liever noemt Jantje de Turk, moet zijn functie als chauffeur/belader op de vuilniswagen in Kaatsheuvel opgeven. Een kapotte schouder maakt dat hij na zijn operatie een andere functie krijgt in Raamsdonksveer. Maarliefst 23 jaar lang bepaalde hij mede het straatbeeld van het dorp. Jan neemt met pijn in het hart afscheid van zijn standplaats. “Ik zal de vriendelijkheid van de Kaatsheuvelse mensen en de sociale contacten missen want ik zwaaide naar iedereen, ook al waren ze niet thuis. Je zou haast zeggen dat ik het in mijn schouder gekregen heb van het zwaaien”, vertelt hij lachend. Dat de waardering wederzijds is blijkt wel uit het feit dat inwoners hem regelmatig binnenriepen voor een kop koffie, een glas fris en in de winter voor een kop snert. “Er waren jaren bij dat we rond de jaarwisseling 750 euro fooi kregen van Kaatsheuvelse inwoners. Wij mochten dat eigenlijk niet aannemen maar ze gooiden dan een envelopje in de auto of stopte iets ongemerkt in onze zak”, vertelt hij. Jan denkt dat hij de warme reacties van de bevolking mede te danken heeft omdat hij weleens wat door de vingers zag. “Als er een losse vuilniszak bijstond dan nam ik die tegen de zin van mijn baas gewoon mee”. Hij heeft veel bijzondere dingen meegemaakt. Hij vertelt: “Ik deed een keer een duobak open en drie ratten keken me aan. Ik heb toen de milieuwachter maar gebeld”. Ook vertelt hij dat hij eens meemaakte dat er twee duiven onder afgemaaid gras in de duobak verstopt waren. “Ik doe die bak open en twee duiven kijken me aan”. De eigenaar verklaarde later dat hij ze dood had gemaakt maar dat ze door de warmte van het gras en omdat ze tegen elkaar aan lagen weer waren gaan leven! Wat hem altijd bij is gebleven is dat hij ze in 1998 een kind onder de vrachtauto kregen. “ Je weet niet wat je overkomt! Ik zag alleen een fietsje”. Gelukkig is achteraf alles nog goed gekomen.

1 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Goed verhaal en jammer dat Jantje niet meer in Kaatsheuvel op de vuilnis wagen werkt. Ik mis zijn lach en gezwaai vanaf de vuilniswagen.

12 januari, 2008  

Een reactie posten

<< Home