“Ik wil toch liever het leger in”

Leerlingen van basisschol Den Bussel lopen stage in Zorghotel

Kaatsheuvel – Het is 10.30 als Maurice Heuer (12) en Rudi Voogd(13) zich melden bij receptie van het Wijkpunt Pannenhoef. “Wij komen stage lopen in het Zorghotel”, zegt Maurice bescheiden. De twee zijn de laatste leerlingen van groep 8 van Den Bussel die aan de beurt zijn om te gaan “snuffelen” in het Zorghotel.

De jongens worden vriendelijk begroet door Marja de Kort. Zij heeft vandaag dienst en ontfermt zich over de twee. De eerste klus die ze opgedragen krijgen is de afwas doen op de kamer van mevrouw Laros, en het verschonen van de handdoeken. “Ik zal wel een sopje maken”, zegt Marja en de twee gaan aan de slag. “Ik hoef dit thuis nooit te doen want wij hebben een afwasmachine”, merkt Maurice op. Nog voordat Marja iets ander voor de jongens gevonden heeft is de klus geklaard. “We gaan kijken of meneer Timmermans ook nog afwas heef”, zegt de begeleidster. Zijn kamer is echter net gepoetst en de afwas is gedaan. Maar ook een praatje maken met de gasten hoort bij de stage. “Het is hier een paradijsje”, zegt Timmermans tegen de jongens die toch weer snel verder willen. In het centrale gedeelte moet nodig gestofzuigd worden. De twee gaan een verdieping lager op zoek naar een stofzuiger. In de hal staan twee scootmobielen. ”Potje racen?”, grapt Rudi tijdens het zoeken. Terwijl Rudi koffie inschenkt voor de gasten van het Zotel werkt Maurice stevig door. Dan is het tijd voor even pauze. Beiden zeggen het werk in het Zotel leuker te vinden dan leren. “Ik vind dit ontzettend leuk om te doen maar ik ga toch liever het leger in”, vindt Rudi. De tijd vliegt om en voor de twee er erg in hebben is het 12.00 uur. Het afscheid is hartelijk. Voordat de jongens naar huis gaan staat er nog een partijtje biljart in de Rode Loper op het programma.

Volgens Daisy Sluis van Pannenhoef Wonen, die het project samen met de schooldirecteur Jan Peters heeft opgezet krijgt het project volgend jaar zeker een vervolg. “Het kost ons wat tijd en energie om mensen vrij te maken om de kinderen te begeleiden, maar dat weegt niet op tegen de reacties die je ervoor terug krijgt. En minstens zo belangrijk is dat de patiënten er positief op reageren”.