‘ M’n ziekte is steeds weer een spelbreker’

Kaatsheuvel - Ria van Hoek zou dol­graag morgen weer als burgemeester van Loon op Zand aan de slag gaan. Maar dat dit een onmogelij­ke wens is, beseft ze maar al te goed. „In m’n hoofd wil ik vaak van alles, maar het lijf wil niet meer mee doen”, stelt Ria van Hoek. „Dat blijft moeilijk te aan­vaarden.” Al jaren is Ria van Hoek (60) ver­wikkeld in een strijd tegen haar slopende ziekte. Eerder leek ze de­ze strijd te gaan winnen. Maar in 2005 werden opnieuw uitzaaiin­gen aangetroffen. Het betekent een eindeloze reeks van behande­lingen en veel lichamelijk leed. En dat al jarenlang. Het is haar deze ochtend in haar woning in Lit­hoijen niet aan te zien. „ Ik voel me ‘redelijk goed’”, vertelt Ria van Hoek. „Ik eet weer, ik kan weer goed praten. Dat is wel eens an­ders geweest. Ze zeggen wel eens ‘elke dag is een cadeau’. Alleen valt het in mijn geval niet altijd mee om het goed uit te pakken.”

Ze beschouwt haar afscheid als burgemeester van Loon op Zand in ieder geval als een cadeau. „Het was één van de hoogtepunten van dit jaar.”

Eigenlijk had ze juli vorig jaar al af­scheid willen nemen van inwo­ners, verenigingen en gemeente­raad. Maar haar ziekte was op­nieuw de grote spelbreker.

Dit jaar kwam het er dan toch van. De burgemeester kreeg eerst drie zitbankjes bij de Blauwloop en op 12 februari was de grote afscheids­bijeenkomst in het gemeentehuis.

„Het was zeer emotioneel”, blikt ze terug. „Ik had zulke dubbele ge­voelens. Eindelijk kon ik dan echt afscheid nemen. Daar had het lang niet naar uitgezien. En de reacties waren zo warm.”

Aan de andere kant had Ria van Hoek het karwei graag afgemaakt, waar ze eind 2004 als eerste vrou­welijke burgemeester van Loon op Zand aan was begonnen.

„Ik mis het werk nog altijd”, stelt ze. „De dynamiek en vooral het contact met de mensen. Het is nu soms erg rustig. Al geniet ik nu ook van de kleine dingen, waar je vroeger minder oog voor had. Ik v0el me vaak een gelukkig mens, hoe vreemd dat misschien ook klinkt. Dat je zo afhankelijk bent van anderen, vind ik eigenlijk het moeilijkst.”

Haar afscheidsbijeenkomst was mooi, maar vergde wel veel ener­gie van Ria van Hoek. Het ging daarna bergafwaarts met haar ge­zondheid. „Toch had ik het voor geen goud willen missen”, bena­drukt ze. Van Hoek blijkt een ster­ke vrouw, want opnieuw is ze weer wat opgekrabbeld. „ Ze heeft een bijzonder doorzettingsvermo­gen”, vertelt haar man Henk, haar steun en toeverlaat in moeilijke tij­den.

Nog altijd krijgt de oud-burge­meester veel brieven en bezoek uit de gemeente Loon op Zand.

„Dat heeft me echt verrast. Je hebt zo’n reclame, waar mensen ge­vraagd wordt mensen met een ern­stige ziekte niet de rug toe te ke­ren. In Loon op Zand geven ze het goede voorbeeld. Het is echt hart­verwarmend. Ik had nu ook graag in de gemeente Loon op Zand ge­woond, maar het is anders gelo­pen.”

Ria van Hoek volgt het nieuws uit de gemeente nog op de voet. „ Zo ben ik best een beetje trots dat het Bruisend Dorpshart in Kaatsheu­vel er nu daadwerkelijk komt. Het gemeentehuis is gesloopt. Dat doet me wat. Ik heb daar een belangrij­ke periode van mijn leven doorge­bracht. Toch wil ik binnenkort even bij het Marktplein gaan kij­ken, hoe alles er plat ligt.”

Laatst bezocht ze nog een geza­menlijk concert van de Koninklij­ke Harmonie Kaatsheuvel en Sop­hia’s Vereeniging uit Loon op Zand.

„ Zo’n samenwerking tussen beide dorpen is iets heel speciaals. Het was ’s middags en ik had de ener­gie. Dat is helaas niet altijd zo. Het concert was prachtig.”

Wat 2011 haar brengt, durft ze niet te voorspellen. „Het is verbijste­rend om te zien hoe je lichaam je soms in de steek laat. Maar ik wil gewoon positief in het leven blij­ven staan.”

Michel Koster en Jan in 't Groen bezochten Ria van Hoek in Lithooijen. Michel maakte het bovenstaand verhaal voor het Brabants Dagblad.