Lijdensweg (commentaar)

Lijdensweg

Het zat er vroeg of laat aan te komen: het ver­trek vanWim Aus­sems als wethouder van Loon op Zand. Dat hij nu al opstapt, komt voor velen als een verrassing. Maar het is een wijs be­sluit. Aussems bespaart zich een lange lijdensweg door zijn conclu­sies te trekken. Rond zijn persoon is te veel discussie om als wethou­der nog goed te kunnen functio­neren.

Het afscheid van Aussems is pijn­lijk. De vertrekkend wethouder ligt goed bij de bevolking, is een graag geziene gast bij evenemen­ten en een groot stemmentrekker voor zijn partij Gemeentebelan­gen. Maar in de politieke arena voelde Aussems zich veel minder thuis. Het lukt hem niet om zijn beleid overtuigend te verdedigen.

Zijn optredens werkten bij de par­tijen vaak als een rode lap op een stier. Een kleine twee weken gele­den kwam het tot een politieke uitbarsting bij de discussie over de visieWinkelhart Kaatsheuvel, waarbij Aussems overladen werd met kritiek van coalitie en opposi­tie. Hij gooide nog eens olie op het vuur door een dag later te stel­len dat de raadsleden zich juist be­ter in de dossiers moesten verdie­pen.

Op de achtergrond spelen ook nog de dreigende tekorten op het accommodatiebeleid, die Aus­sems zwaar worden aangerekend.

Maandag tekende de wethouder zijn eigen politieke doodvonnis door bewust weg te blijven bij de behandeling van zijn accommoda­tiebeleid vanwege de ‘ politieke sfeer’. Zijn collega’s in het college bewezen hem een slechte dienst door akkoord te gaan met zijn af­wezigheid. Zijn wegblijven was fu­nest voor de beeldvorming. Aus­sems moest nu opboksen tegen het imago van een onzekere wet­houder, die zijn verantwoordelijk­heid ontloopt. Een onmogelijke missie.

Aussems leek de afgelopen dagen de handdoek niet in de ring te wil­len gooien. Maar wellicht onder ‘enige politieke druk’ heeft hij an­ders besloten. Met zo weinig ver­trouwen van raad en college is dat een onvermijdelijke stap.

Bron: Brabants Dagblad