Wethouder pretzaken (Column)

Mijn redactionele ren­tree na drie weken va­kantie werd niet het vrolijke weerzien waarop ik gehoopt had. Na een paar minuten al bekroop me het gevoel dat ik weliswaar welkom was, maar niet echt van harte. Er was sprake van enige afstandelijk­heid die ik nog niet kende. Het ho­ge woord kwam er snel uit. De collega’s voelden zich beter zon­der mij en schreven betere verha­len. Bovendien: de werksfeer was tijdens mijn afwezigheid beter dan ooit.

Daar kon ik het mooi mee doen.

Ik overwoog even de deur voor­goed achter me dicht te gooien en thuis de bank op te zoeken voor een verder werkeloze toekomst.

Gelukkig voor mezelf en de rest van de wereld zit ik zo niet in el­kaar. Ik ben niet van de afdeling weglopen en opgeven. Ik ken mijn verantwoordelijkheid en die neem ik ook. Daarom sta ik van­daag toch weer in dit hoekje van de krant.

Dat niet iedereen hetzelfde is, be­wees deze weekWim Aussems, de inmiddels opgestapte wethou­der der gemeente Loon op Zand.

Maandagavond liet hij, hij was toen nog wethouder, verstek gaan bij een commissievergadering. Hij voorvoelde dat het zonder hem, de politiek omstreden wetsdie­naar, beter zou gaan. Wim Aus­sems zat in nauwe schoentjes, zo­als de Vlamingen dat zo mooi zeg­gen. Hij verkoos een avondje thuis achter de geraniums boven zijn verantwoordelijkheid als wet­houder van het zo geplaagde Loon op Zand. Hij groef daarmee de kuil waar hij uiteindelijk zelf in viel.

Er zijn er nu dieWim Aussems laf en dom vinden. Een medaille voor betoonde moed en politieke slimheid zal hij inderdaad nooit krijgen. Maar zeg niet datWim Aussems niets kon en niet geliefd was. Hij fietste vrolijk zwaaiend door het dorp, had voor iedereen een vriendelijke groet en liet zich overal zien. Bovendien kon hij prijzen uitreiken en jubilarissen huldigen als de beste. En als bren­ger van goed nieuws was hij ono­vertroffen. Enthousiasme en be­vlogenheid waren, wat dat be­treft, zijn handelsmerk.

Als er in Loon op Zand een popu-l­ariteitsprijs zou bestaan, had Wim Aussems die aan zichzelf mogen uitreiken. Moet Loon op Zand nu blij zijn met het vertrek van wethouderWim Aussems?

Nee, natuurlijk niet. Zijn aftreden is tekenend voor de bizarre situa­tie waarin de gemeente zich be­vindt. Het lost ook niets op. Het hart van Kaatsheuvel zal er niet eerder door gaan bruisen, de geld­kist blijft even leeg als hij al is en het winkelhart zal zeker niet snel­ler gaan kloppen.

Daarom pleit ik voor een snelle te­rugkeer vanWim Aussems als wethouder. Een zware portefeuil­le hoeft niet. Geef hem maar een pretpakket en je hebt er geen om­kijken meer naar. Beter zal het er in Loon op Zand niet meteen door gaan. Maar gezelliger wel. En dat is daar nu ook wel iets waard.

Bron: Brabants Dagblad. Columnnist Sjaak Koolen.