Kaatsheuvels Volkstoneel zeker authentiek in streekkroniek

In het eerste deel van diens ju­bileumtweeluik ( het tweede stuk volgt komend najaar) pakt het dertigjarige Kaats­heuvels Volkstoneel (KVT) groots uit met ‘Het leven een leerschool’.

Dat stuk van Willy van Hemert handelt over de schoen- en leerin­dustrie in de regioWaalwijk. Het is een ouderwetse streekkroniek over drie generaties schoenfabri­kanten.

Het behelst echter meer dan volks­toneel zoals het KVT doorgaans speelt. Het stuk vereist vaak meer dan de registers die spelers bij een volks stuk doorgaans aanspreken.

Men wekt soms een zoekende in­druk. Ook ontbreekt het bij tijd en wijle aan vaart. Dat neemt niet weg dat er mooie en geestige spel­prestaties worden geleverd. Jan van Laarhoven is als Toon Bulter­mans, de eerste generatie schoen­makers in het verhaal, zowel ver­trouwd koddig als aangrijpend. De passages waarin hij zijn pasgebo­ren kindje toespreekt zijn authen­tiek vertederend. Lieke van Galen speelt met vanzelfsprekend gemak Toons moeder. Jan Grootswagers is als zoon Chrispijn soms goed op dreef ( bijvoorbeeld in zijn vlam­mende revolutionaire betogen) en soms net er langs af (net iets te mat of te traag). Zijn slotmono­loog is echter indrukwekkend. Ma­rio Sigmans is als Chrispijn junior erg natuurgetrouw. Dat geldt zeker ook voor Daniel van Son, die in een klein rolletje als verpleegster in korte tijd opvallend overtuigt.

De liederen van straatzanger Erik Berg bevatten informatie die tij­dens het stuk toch wel duidelijk wordt en daardoor dubbelop is.

Als overgangsnummer voor de changementen heeft het echter een nuttige functie. Het KVT le­vert een prestatie die recht aan de traditie doet en tegelijkertijd beves­tigt dat KVT ook andersoortig re­pertoire aankan, zoals de afgelo­pen jaren al eerder gebleken is.'

Bron: Brabants Dagblad